İnsani Vazife

Ağaçları sevmek, onları korumak, gerçek bir insani vazifedir. Belki de o ağaçlar insana, insandan daha faydalıdır.
*
Ortaya koyduğu doyumsuz yaşam gücü, bizlere sunmuş olduğu etki, hem fiziksel hayatımızın, hem de ruh dünyamızın duvarlarını onarır.
*
Adeta yaşamınızın içinde, bir şemsiyedir onlar.  Onların da ışkınları vardır, bizim fidanlarımız gibi.
*
Temiz derelere, mis kokan çevreye, onların sayesinde sahip oluruz, işte bu biline. Denizlerimiz vardır bizim, bakmaya doyamayacağınız.
*
Pırıl pırıldır kumsalları, altın renginde. Her tür nimetini, cömertçe sunar bizlere.
*
İşte bu denizlere gereken özeni göstermek, insanı vazife olsa gerek. Derelerimiz vardır bizim, çağlayarak akan, içinde bin bir türlü güzelliği barındıran, bize sağlığımızı sunan.
*
İşte bu derelerin, iyi ve bakımlı olmasını sağlamak, insani vazifedir buradan ders çıkaranlara, ders çıkarma becerisini gösterebilenlere.
*
O güzelim gül ağaçları, limon ağaçları, portakal ağaçları, gelin gibi süslü elma ağaçları, Allah'ın bahşettiği benzersiz güzellikler, yadigârdır bizlere.
*
Armağan edilene gerekli gibi sahip çıkmak, işin özü olsa gerek, kabuktan uzak. Bu özün idrakine varan, bunu aslında kendisi için yaptığının farkındadır.
*
Bu farkındalığı kavrayan, kamil insan olmuş demektir. Doğayı, ağaçları korumak, sevmek insani bir vazife ise, hayvanları da sevmek, bir o kadar önemli bir vazifedir biz insanlar için.  
*
İhtiyacımızdan fazla hayvanı avlamak, insani değerlere ters düşen bir davranış biçimine karşılık gelir vesselam.
*
Çevremizde bulunan hayvanlara en azından, bir canlı olduğunu düşünerek bakmak, en temel insani davranış olsa gerek.
*
O canlıların da bir ailelerin olduğunu bilmek, onlarında yavrularının olduğunu düşünmek, o hayvanların da ağladığını, mutlu olduklarını, kısacası duygu taşıdıklarını bilmek, ona göre davranmak, insani bir davranıştır elbette.
*
Elimizden geldiği ölçüde, çevremizdekilere yardım etmek, hiç değilse, ekmeğimizin bir kısmını onlarla bölüşmek, öyle sanıyorum ki, insani anlamda değerli bir yaklaşım olsa gerek.
*
Bir çocuğun gözyaşını silmek, o al yanaklı çocuğa bir çikolata vermek ve o çocuğu sevindirmek, ne kadar da yoğun bir huzur verir bundan anlayana.
*
Bu çocukların bu toplumun bir değeri olduğunu, geleceği emanet edeceğimiz, yetişmiş insanlar olacağını düşünmek, pek tabii ki insani bir değerdir.
*
Çocuklara, geleceğin büyüklerine, gerekli eğitimi vermek, insani davranışın en büyüğü olsa gerek.
*
Özellikle geçmişteki kahramanlardan bahsetmek, dünyanın örnek aldığı insanları tanıtmak, öncelikli insani değer olsa gerek.
*
Güzel söz söylemek, morali bozuk bir insanla yan yana gelerek onun gönlünü almak, omzuna dokunmak, her şeyi geçeceğini gözlerinin içine bakarak söylemek, doğru insani bir davranış olsa gerek.
*
İnsani olmak demek; nayif, zarif bir düsturu edinmiş, belirli bir doğrusu olan, insan demektir kanımızca.
*
Düzgün, seçkin, söz ve hareketlerin karşılığıdır, insani vazife dediğiniz özlü söz.