Hayattaki Zübükler

Çevremizdeki insanların kalitesi üzerine giydiği elbise değildir, ya da yediği lokma da.
*
Cebindeki milyonlar hiç değil, zarafet dürüstlük, insanlık, adam olma birer verilmeyen madalyon gibidir.
*
Çift karakterin sonuna koyacağın hiçbir zaman bir güzellik, nokta da olamaz.
*
Şöyle diyelim olabildiğince dik dur, taviz verme, bildiklerinden ve sen kendini kabul ettir, gerisi çorap söküğü gibi gelecektir.
*
Bir hatırlayalım.
*
Verebileceği hiçbir şey yoktur, sadece kendi çıkarını düşünür ve çıkarı olmayınca el uzatmaz.
*
Kıyıda köşede saklanarak oportünizmi gözetlerler, rüzgârlı havayı, bulanık günü sadece sevinçli anı gözetler.
*
Toplumun hemen hemen her köşesinde birkaç tane bulunur, bu hali ruhuyet istesekte değişmez.
*
Aslında bu mide bulandırıcı durumu nasıl düzeltileceği konusunda henüz bir icatta gelişmedi, zübükler ısrarla bu kuralı baştacı ederler.
*
Büyüklerimiz her zaman adam olmayı bir emir gibi gösterirler yaşamın kıyısında,
*
Adam olmak, insan gibi görünmek, insan olduğumuzu hatırlatmak birer gereksinimdir.
*
Koşarak gelen bir insan düşünün kendi kendinize, düşmüş ve yuvarlanmakta karşısında kahkaha atan kalitesiz kişilikler.
*
Bunların kazanmaması adına hepimize düşen görevlerin olduğu kanısındayız.
*
Toplumun her karesinde yer alan bu haysiyetten yoksun bir sürü karakterin üstesinden gelen sözcük ise adam olabilmektir.