Düşleme Sanatı

Düşleme sanatı, kişinin kendini özünde sevmesidir yitirdiği bütünlüğüne yeniden kavuşmak ve bu yıllar sürecek öz gözlemleme farkındalık gerektirir insan dediğimiz canlı düşüncesi ve fikriyatıyla diğer canlılardan çok farklı yönleri kendi içinde barındırır.
*
Yargılama yetisiyle güzelliğin ve güzelliğin özünü yakalama bağlamında iç dünyasında farkındalık yakalayabilme yetisine sahiptir.
*
Biz bireyler içimizdeki duruluğu ve o arı güzelliğin enginliğinde sarhoş oluruz. Farkına varamadığımız o harikuladeliği, ancak düşleyerek anlayabilir, gönül bahçesinin görkemini bu şekilde kavrayabiliriz.
*
Yıllar içindeki deneyimlerimizle o bahçeyi daha güzel ve görkemli hale dönüştürmek için neler yapmamız gerektiğini düşleyebilir, bu amaçla zaman zaman bu harikulade bahçede keşiflerde bulunabiliriz.
*
Düşlediğimiz bu gönül bahçesinde bahçenin otuna, böceğine, güzel çiçeklerine zarar veren süne zararlarını bahçemizden uzaklaştırabilir ve ayrık otları, düşünü kurduğumuz gönül bahçemizden temizleyebiliriz.
*
Gönül Bahçemizin benzersiz güzelliğini, keşif sırasında çok daha iyi gözlemleye biliriz.
*
Hangi çiçeğin hangi kokuyu yaydığını, hangi ağacın yaprağının daha yeşil, hangisinin daha naif ve hangi ağacın göreceli olarak daha güçlü olduğunu, düşlerimizin kendi içsel dünyasında yaptığımız keşifle anlayabiliriz.
*
Lakin bu engin bahçenin harikulade güzelliklerini, ancak inceledikçe fark edebilir ve bu inceleme neticesinde kavrayabiliriz.
*
Bu olgu hissetmekle ilgilidir. Bu gönül bahçesinin içinde yer alan her bir bitki, her bir vızıldayan arı, bizden bir parçadır aslında.
*
Onlar bizim parçamız ve biz onlarız. Yani gönül bahçemizle biz bir bütünüz.
*
Biz onlardan biriyiz ve hepimiz birden o büyük güzelliğin parçalarıyız.
*
Bireysellikten bütünlüğe ulaşmak; bir olma, birlikte olma ancak o bütünü kavramakla mümkündür.
*
Hepimiz bir çiçeğin yaprağı, bir kuşun kanadı, deredeki balığın solungaçlarıyız oysa.
*
Bunu fark etmek ve bütünün bir parçası olduğunu anlamak zaman alır belki.
*
Lakin kavramı algılamak daha farklı hal aldıkça, çok daha derin bir iç benlik de hissederiz kendimizi.
*
Gönül bahçesinin belki de kenarlarında gezmiyoruzdur artık. O bahçenin ortalarındaki koyu yemyeşil alanlardayızdır belki de.
*
Oraları da öğrenmeye ve anlam vermeye çalışacağız, anlamlandırmayacağız hiç kuşkusuz.
*
Ancak; bunun için de zamana ihtiyaç var ve belki de bir ömre sığmayacak kadar bir zaman bu harikulade benzersiz bahçeyi keşfetmek için gereklidir.
*
Gönül bahçemizde ne kadar çok keşif yapabilirsek, ne kadar inceleyebilirsek o özel ve özgün bahçeyi, içimizdeki öze o denli yaklaşırız, yakınlaşırız.
*
Ancak düşlediğimiz bu görkemli güzelbahçenin keşfi o kadar kolay değil.
*
O kadar çok güzellik var ki, her biri zaman, her birini incelemek ciddi bir uğraş ve emek ister.